جلوه های ویژه در فیلم سازی و تصویر برداری تحولات زیادی را از دوران استفاده ی رایج از تجهیزات واقعی در مجموعه های اکشن و علمی تخیلی به خود دیده است. امروزه استفاده از مدل های فیزیکی ساختگی (movie props) در فیلم ها نقش اصلی را در آسان تر و سریع تر کردن پروسه ی فیلم سازی اجرا می کند. ساخت این مدل ها از روی اشیاء واقعی و یا شخصیت ها و ابزار تخیلی نیازی ضروری در فیلم سازی است که می تواند بسیار وقت گیر باشد و سازندگان این مدل ها را به صدها ساعت کار بی وقفه مجبور کند در حالی که بسیاری از این مدل ها در روند فیلم، بارها و بارها تخریب شده و برای ضبط مجدد، نیاز به بازسازی دوباره ی آنهاست.
از زمانی که جلوه های ویژه ی کامپیوتری CGI پیشرفت کرد و وابستگی خود را کاملا به سبک انیماترونیک از دست داد نوعی حس غیر واقعی بودن در فیلم های سینمایی که از این تکنولوژی به صورت عمده استفاده می کردند به وجود آمد. این که بازیگران با اشیائی در تعامل باشند که در حقیقت هیچ وجود خارجی ندارد. البته مشکلات دیگری هم به وجود آمد. برای مثال بازیگران یک فیلم هنگام حرف زدن با یک شخصیت تخیلی داستانی باید به فضای خالی روبروی خود نگاه می کردند و با تصور کردن وجود آن شخصیت در آن فضا، دیالوگ های خود را به اجرا در آورده و با آن شخصیت گفتگو می کردند. یا برای مثال در یکی از قسمت های فیلم پارک ژوراسیک، بازیگر مجبور بود تا راه رفتن در کنار چند دایناسور را تصور کند و حتی سرعت حرکت آن ها را نیز حدس بزند. استفاده ی مطلق از جلوه های ویژه ی کامپیوتری نه تنها حس غیرواقعی بودن را به بیننده القا می کند بلکه ایفای نقش را برای بازیگران چندین برابر دشوارتر می نماید. در حالی که وجود یک مدل فیزیکی در کنار فناوری CGI همه چیز را برای ارتباط بازیگر با شخصیت های داستانی آسان تر و طبیعی تر می کند.
یکی دیگر از نواقص وابستگی بیش از حد جلوه های ویژه به جلوه های ویژه ی کامپیوتری در نورپردازی و سایه سازی مشخص می شود. یکی از مشکلات اساسی در تصویر سازی سه بعدی نور پردازی و سایه سازی مدل های سه بعدی است. سایه سازی درست یا اشتباه به طور کامل تعیین کننده ی کیفیت یک صحنه از نظر واقع نما بودن است. تصویر روبرو نشان می دهد که یک سایه پردازی درست چه تفاوتی می توند ایجاد کند. بدین ترتیب اگر نورپردازی مدل های کامپیوتری با قسمت های واقعی صحنه اعم از بازیگران و اشیاء فیزیکی کوچک ترین تفاوتی داشته باشد منجر به غیر طبیعی و غیرواقعی شدن تصاویر می شود. به همین دلیل برای رفع این گونه اختلافات در سایه و نور پردازی، بسیاری از شرکت های فیلم سازی یک لایه از نور رنگی را (color grading) به تصاویر می دهند و همین باعث تن رنگی خاص و متمایز در فیلم های سینمایی است.
مشکل دیگر،فیزیک است. با وجود این که دنیای سینما و فیلم با این هدف به وجود آمده تا پدیده های غیرقابل تصور را به نمایش بگذارد اما شاخصه هایی وجود دارند که نمی توان در ساخت یک شخصیت و یا شئ خیالی به کمک جلوه های ویژه از آن چشم پوشی کرد. وآن روابط و قوانین فیزیکی بین اجزاء صحنه است. استفاده از CGI این امکان را فراهم آورده تا قوانین فیزیکی بدون محدودیت تغییر پیدا کنند، اگرچه بسته به نوع داستان فیلم ها، این تغییرات ممکن است عمدی باشد اما در بسیاری از موارد اصلاح اختلافات فیزیکی در CGI بسیار دشوار بوده و همین امر محصول نهایی یک فیلم سینمایی را غیر واقعی جلوه می دهد. در صورتی که این مشکلات هیچگاه به لطف استفاده از مدل های فیزیکی به وجود نمی آید. با وجود همه ی این اطلاعات درباره ی نقاط ضعف و مشکلات استفاده ی مطلق از CGI برای نمایش پدیده ها و کاراکتر های خارق العاده و غیرواقعی در فیلم ها، چرا هنوز بسیاری از شرکت های فیلم سازی در دنیا به صورت عمده از این تکنولوژی کمک می گیرند؟ پاسخ اینجاست که پیشرفت صنعت فیلم سازی و افزایش تعداد شرکت های سازنده ی فیلم، افزایش انتظارات مخاطب را با خود به همراه داشته به طوری که مخاطبان فیلم های سینمایی تقریبا هرسال در انتظار انتشار یک عنوان جدید از هریک از مجموعه فیلم های سینمایی معروف هستند. زمان کوتاه برای ساخت یک فیلم و از طرفی هزینه ی بسیار بالا برای ساخت مدل های فیزیکی به روش سنتی، فیلم سازان را مجبور به استفاده ی بیش از پیش از فناوری جلوه های ویژه ی کامپیوتری کرده است. هزینه و زمان لازم برای ساخت این مدل های فیزیکی به روش سنتی آن قدر زیاد است که برای مثال، یک بودجه ی 100 میلیون دلاری ممکن است تنها برای ساخت یک فیلم کوتاه سی دقیقه ای جواب گو باشد. اما اکنون مدتی است که مدل ساز ها دیگر نیازی به روش های سنتی مدل سازی ندارند. استفاده از فناوری پرینت سه بعدی در صنعت فیلم سازی این امکان را فراهم آورده که خلاقیت فیلم سازان دیگر محدود به ابزار و مهارت های سنتی ساخت مدل و ماکت نباشد. به لطف فناوری پرینت سه بعدی اکنون فیلم سازان می تواند دنیای خیالی خودشان را شبیه تر از هر زمان دیگری به دنیای واقعی بسازند. کیفیت، جزئیات، سرعت بالا و همچنین هزینه ی پایین در ساخت یک مدل فیزیکی از هیچ روش دیگری قابل دستیابی نیست. و همین کیفیت بالا باعث می شود که ارتباط بازیگران با مدل شخصیت های ساخته شده توسط پرینتر سه بعدی بسیار طبیعی به نظر برسد. این همان عنصری است که فیلم پارک ژوراسیک را بسیار جذاب تر و واقع نما تر از فیلم دنیای ژوراسیک کرد چرا که در پارک ژوراسیک بازیگران به جای ارتباط با چیزی شییه یک توپ تنیس چسبیده به یک چوب به عنوان دایناسور، از یک مدل فیزیکی انیماترونیک دایناسور بهره بردند. و یا این که روبات ها در فیلم REAL STEEL حرکت و ارتباط بسیار واقعی تری نسبت به فیلم جنگ ستارگان دارند. مدتی نه چندان طولانی است که فواید و کاربرد های پرینتر های سه بعدی بیشتر برای فیلم سازان آشکار شده است به طوری که امروزه شرکت های صاحب بزرگ ترین و معروف ترین عناوین سینمایی و فرنچایز های داستانی از این فناوری به طور عمده بهره می برند. پایین بودن هزینه ی پرینت سه بعدی همچنین به کمپانی های کوچک تر و حتی گروه های کوچک که تازه قصد آغاز فیلمسازی را دارند کمک می کند تا خود را در حال رقابت با حریفان قدرتمند ببینند.
نه تنها پرینت سه بعدی سطح کیفی جلوه های ویژه را ازهرنظرارتقاء داده است بلکه باعث شده تا مخاطبان دقیقا هرآنچه که مد نظر نویسندگان فیلم ها بوده مشاهده کنند. چرا که فیلمسازان توانایی آن را دارند که هرزمان که خواستند درمدل های فیزیکی پرینت گرفته شده هر تغییری را ایجاد کنند، بدون آنکه نیاز به ساعت ها کار مدل سازی به روش سنتی باشد. تنها چند کلیک و پس ازآن پروسه ی اتوماتیک پرینت سه بعدی، مدل جدید را به شما تحویل می دهد. نه تنها شرکت های فیلم سازی بلکه همه ی مخاطبان فیلم و تصویر برداری باید آماده ی آن باشند تا تاثیر روز افزون این فناوری را در فیلم های سینمایی و جلوه های ویژه مشاهده کنند. و انتظار داشته باشند که تصاویر و شخصیت ها و اشیاء خیالی داستان ها، شبیه تر از هرزمان دیگری به واقعیت به نظر برسند.
