چگونه میتوان قیمت سفارش پرینت سه بعدی را کاهش داد؟

پرینت سه بعدی یک روش نمونه سازی سریع است و نسبت به سایر روش های نمونه سازی هزینه ی بسیار کمتری دارد. با این حال بسیاری از تولید کنندگان و هنرمندان برای بهینه سازی قیمت محصول نهایی خود، سعی میکنند تا به کمترین قیمت ممکن در فرایند نمونه سازی و پرینت سه بعدی دست یابند. اگر برای چاپ سه بعدی از خدمات استودیو سه بعدی استفاده میکنید روش های ساده ای وجود دارند تا بتوانید با کمترین هزینه و به صرفه ترین قیمت برای پرینت سه بعدی ثبت سفارش کنید.

تنظیمات متناسب با ابعاد و کاربرد مد نظر خود را انتخاب کنید. بالاترین قیمت همواره به معنای بالاترین کیفیت نیست. بهترین تنظیمات برای پرینت سه بعدی تنظیماتی است که پاسخگوی نیاز و کاربرد شما از قطعه باشد. در ادامه روش های دستیابی به پرینت سه بعدی ارزان را بر اساس کاربرد و ویژگی های مختلفی که از پرینت سه بعدی انتظار می رود شرح میدهیم.

ابعاد بزرگ

مدل هایی که دارای ابعاد بزرگ هستند به دلیل زمان طولانی پرینت، هزینه ی بالایی خواهند داشت. برای کاهش این هزینه می توانید از تراکم پایین استفاده کنید. برای مثال اگر قصد ساخت یک مجسمه ی یک متری را دارید، تراکم بیشتر از 20 درصد را انتخاب نکنید. در پرینت بیشتر مدل های تزئینی در ابعاد بزرگ، تراکم 10 درصد کافی است. همچنین می توانید با انتخاب تراکم صفر، مدل را به صورت کاملا توخالی پرینت کنید. توجه داشته باشید کاهش تراکم باعث کاهش استحکام می شود از این رو اگر مدل شما تحت فشار و تنش بالااست تراکم کمتر از 20 درصد پیشنهاد نمی شود. 

از ساپورت گذاری پرهیز کنید. برای جلوگیری از ساپورت گذاری زیاد در مدل با ابعاد بزرگ، بهتر است مدل را به چند تکه تقسیم کنید به گونه ای که تا حد امکان از ساپورت گذاری زیاد پرهیز شود. اگر این امکان برای شما وجود ندارد در قسمت توضیحات سفارش خود از کارشناس بخواهید تا مدل در صورت نیاز به ساپورت گذاری دو یا چند تکه شده و سپس چسبانده شود.

کیفیت سطح صاف و صیغلی

برای دستیابی به کیفیت سطح صاف در پرینت سه بعدی نیاز است که ضخامت لایه ی کوچک انتخاب شود. اما ضخامت لایه ی کوچک باعث افزایش هزینه به مقدار قابل توجه می شود. شما همچنین میتوانید سطح مدل خود را پس از پرینت سنباده بزنید و پرداخت کنید. بیشتر متریال های مورد استفاده در چاپ سه بعدی پرداخت پذیرند. برای مثال یک مدل گلدان در ارتفاع بیست سانت که قصد دارید از آن قالب سیلیکونی تهیه کنید باید سطح کاملا صاف داشته باشد، می توانید این مدل را با ضخامت لایه ی بزرگ مانند 300 یا حتی 400 میکرون و تراکم 10 درصد ثبت سفارش کنید و پس از دریافت مدل با اعمال بتونه و به کمک سنباده سطح آن را تا حد صیغلی شدن پرداخت و پولیش کنید. با این روش شما می توانید نمونه های اولیه ی خود را با قیمت های بسیار پایین پرینت سه بعدی کنید.

پرداخت و سنباده به کمک بتونه و رنگ می تواند سطح یک مدل که با کیفیت کم پرینت شده را کاملا صاف و صیغلی کند. البته توجه داشته باشید که سطح مدل باید برای سنباده و پولیش دسترسی داشته باشد. برای مثال مدل قاب یک وسیله ی الکتریکی که تعداد زیادی جای دکمه و سوکت دارد به راحتی بتونه و سنباده زده نمی شود.

روش های خاص دیگری نیز برای صاف و صیغلی کردن مدل های پرینت سه بعدی شده وجود دارند، مانند عملیات شیمیایی و عملیات حرارتی که میتوانند سطح مدل را به کمک حرارت مستقیم یا با قرار دادن آن در معرض بخار یا تماس مستقیم با حلال های شیمیایی صیغل بدهند. کلروفورم یکی از رایج ترین حلال های پلاستیک است که بیشتر متریال های مورد استفاده در پرینت سه بعدی را حل میکند. همچنین استون با خلوص 100 درصد نیز برای صیغل دادن مدل پرینت سه بعدی شده با متریال abs استفاده می شود. 

استحکام بالا

نوع متریال استفاده شده و تراکم دو شاخصه ی اصلی در تعیین میزان استحکام یک قطعه است و ضخامت لایه تاثیر کمتری در استحکام دارد، بنابراین اگر تنها استحکام برای شما اهمیت دارد ابتدا متریال مناسب را انتخاب کنید سپس مطمئن شوید تراکم انتخابی برای مقاومت در برابر فشار و تنش مورد انتظار کافی است اما برای انتخاب ضخامت لایه، از ضخامت های بسیار کوچک استفاده نکنید. برای مثال بدنه ی یک پهپاد کوادراتور در ابعاد سی در سی سانتی متر اگر با ضخامت لایه ی 50 میکرون پرینت شود از نظر استحکام تفاوتی با نمونه ی پرینت شده با ضخامت لایه ی 200 میکرون نخواهد داشت و ضخامت لایه ی کوچک در این مدل تنها باعث افزایش کیفیت سطح آن می شود. البته لازم به ذکر است که یکی از شاخصه های استحکام، چسبندگی لایه ای است که با کوچک شدن ضخامت لایه افزایش پیدا میکند. چسبندگی لایه ای در پرینت با متریال هایی که در این خاصیت ضعیف هستند مانند ABS و PA(تکنولوژی FDM) و POM اهمیت پیدا می کند اما در ساخت با متریال هایی مانند pla و petg به دلیل بالا بودن چسبندگی لایه ای، انتخاب ضخامت لایه ی کوچک تاثیر زیادی در افزایش چسبندگی لایه ای ندارد.

تیراژ بالا

پرینت سه بعدی در تیراژ بالا ممکن است نسبت به سایر روش های تولید مقرون به صرفه نباشد چرا که پرینت سه بعدی اصولا یک فرایند نمونه سازی است و کمتر به عنوان یک روش تولید انبوه از آن بهره برداری می شود مگر آن که قطعه ی مورد نظر تنها با پرینتر سه بعدی قابل ساخت باشد و یا تیراژ تولید کمتر از مقداری باشد که هزینه های قالب سازی برای آن توجیه اقتصادی داشته باشد. برای مثال فرض کنید که قصد ساخت یک قطعه ی 10 سانتی متری در تیراژ 1000 تا 5000 عدد دارید و ساخت قالب تزریق برای این تعداد برای شما به صرفه نیست و یا اصلا محصول شما هنوز در مرحله ی بازاریابی قرار دارد و از نهایی بودن طرح محصول خود اطمینان ندارید، در این صورت پرینت سه بعدی بهترین جایگزین برای تولید قطعه ی مورد نظر شما است. برخلاف سایر روش های تولید، افزایش تعداد در پرینت سه بعدی ارتباط کاملا مستقیم با زمان و هزینه ی ساخت دارد، برای مثال اگر پرینت سه بعدی یک قطعه با یک دستگاه، یک ساعت زمان ببرد، پرینت هزار عدد آن با همان دستگاه، هزارساعت زمان میبرد، به همین دلیل قیمت ساخت در تیراژ با قیمت نمونه سازی تفاوت زیادی ندارد مگر آن که از خدمات استودیو سه بعدی استفاده کنید.

مجموعه ی استودیو سه بعدی با بهره مندی از تعداد زیادی دستگاه چاپگر سه بعدی امکان تولید انبوه را با قیمت مناسب تر فراهم می کند. برای این منظور با کارشناسان استودیو سه بعدی در ارتباط باشید.

چند نکته در طراحی و چگونگی ثبت سفارش

 مدل را به گونه ای طراحی کنید که یک حجم بسته و یکپارچه باشد. درصورتی که قسمت هایی از مدل شما بایکدیگر همپوشانی داشته باشند و یا صرفا در یکدیگر فرو رفته باشند، نرم افزار پرینت سه بعدی ممکن است این قسمت ها را به صورت جداگانه تشخیص دهد که در این صورت باعث افزایش زمان و هزینه ی پرینت می شود. بنابر این تمام قسمت هایی که همپوشانی دارند را متصل و یکپارچه کنید.

مدل  را طوری طراحی کنید که تا حد امکان از ساپورت گذاری پرهیز شود. برای مثال در صورت امکان به دیواره های افقی شیب بیشتر از 60 درجه بدهید. مدل را به صورت چند تکه ثبت سفارش کنید و اگر کیفیت سطح قسمت های ساپورت گذاری شده برای شما اهمیت ندارد در توضیحات سفارش خود درخواست کنید که کمترین تراکم برای ساپورت در نظر گرفته شود.

اگر تعدادی مدل کوچک اما متفاوت دارید می توانید به جای آن که برای هرکدام از آنها سفارش جداگانه ثبت کنید، همه ی آن ها را کنار هم بچینید و در یک فایل ثبت سفارش کنید. توجه داشته باشید مدل های شما باید از نظر ابعادی در یک حدود باشند و کاملا به صورت هم سطح و با فاصله ی کم کنار یکدیگر چیده شده باشند. جهت قرار دادن مدل ها نیز باید به گونه ای باشد که برای ساپورت گذاری و پرینت مشکل ایجاد نکند.

تخفیف پرینت سه بعدی

شما همواره میتوانید برای تمام سفارش های خود از 10 درصد تخفیف ثابت بهره مند شوید. درازای این تخفیف تنها 7 روز کاری به زمان تحویل مجموع سفارشات شما اضافه خواهد شد. هیچ سقفی در مبلغ این تخفیف وجود ندارد و شما می توانید در صفحه ی ثبت سفارش با فعال کردن گزینه ی (تحویل 7+ روز) 10 درصد تخفیف دریافت کنید.

علاوه بر تخفیف ثابت 10 درصدی، تخفیف های دوره ای نیز برای مشتریان از طریق پیامک ارسال می شود و یا در مناسبت های مختلف، کد تخفیف ویژه در صفحه ی اول وبسایت یا صفحه ی اینستاگرام قرار داده می شود.

اگر قصد ثبت سفارش پرینت سه بعدی دارید و مطمئن نیستید که برای پرینت قطعه ی مورد نظر چه تنظیماتی مناسب تر هست، این مقاله را تا انتها مطالعه کنید. در ادامه بر اساس شاخص های فیزیکی یک قطعه، پارامتر های مختلف تنظیمات پرینت سه بعدی بررسی می شود.

ضخامت لایه

قطعات با ابعاد کوچک و جزئیات بالا ( کوچک تر از 15 سانت)

برای ساخت قطعات در ابعاد کوچک و جزئیات بالا مانند جواهرات و قطعات دقیق صنعتی و آزمایشگاهی، نیاز به استفاده از متریال های رزینی است چراکه برای پرینت جزئیات کوچک تراز0.4 میلیمتر در یک قطعه، تنها متریال های رزینی (تکنولوژی DLP و SLA) مناسب هستند. در حال حاضر رزولوشن دستگاه های رزینی درمجموعه ی استودیو سه بعدی 50 میکرون و ضخامت لایه 25 و 50 میکرون ارائه می شود.

درصورتی که قطعه ابعاد کوچک داشته اما جزئیات زیادی ندارد، مانند قطعات کوچک صنعتی یا تزئینی که ضخامت جزئیات و اجزاء آن ها بزرگ تراز0.4 میلیمتراست، متریال های پلاستیکی نیز قابل استفاده اند. دراین صورت ضخامت لایه ی 50 تا 100 میکرون برای ساخت قطعات کوچک با متریال های پلاستیکی قابل انتخاب است. هرچقدر ضخامت لایه کوچکتر باشد، کیفیت سطح مدل بالاترولایه های پرینت محوترمی شود. به طوری که در ضخامت لایه ی 50 میکرون این لایه ها با چشم دیده نمی شوند. توجه داشته باشید ضخامت لایه تنها درکیفیت سطوح مدل در محور ارتفاع موثراست. اگر کیفیت زیر یا روی مدل شما اهمیت بیشتری نسبت به کیفیت دیواره ها دارد، درقسمت توضیحات ذکر کنید تا تنظیمات اختصاصی لازم برای دستیابی به حداکثر کیفیت در این سطوح اعمال شود.

اگر از متریال های صنعتی مانند ASA-PA-POM-ABS و PC استفاده می کنید به دلیل انجام فرایند پرینت در حرارت بسیار بالا، ضخامت لایه ی کوچک ممکن است منجر به کیفیت سطح پایین ترشود. ضخامت لایه ی کوچک تر از100 میکرون برای ساخت قطعه با متریال های صنعتی پیشنهاد نمی شود.

لازم به ذکر است که ضخامت لایه با دقت تفاوت دارد. دقت یا خطای ابعادی پرینتر های سه بعدی برای متریال های پلاستیکی 100 تا 200 میکرون و برای متریال های رزینی 50 میکرون است و برای رفع این خطا باید به این مقدار تلرانس داده شود. برای مثال اگر در مدل سه بعدی سوراخی به قطر 10 میلیمتر است، باید به 10.2 میلیمتر تغییر پیدا کند تا پس از پرینت قطر 10 میلیمتر به دست بیاید. مقدار دقیق خطای پرینترهای سه بعدی به تکنولوژی آن ها، متریال مصرفی و ضخامت لایه ی انتخابی بستگی دارد. بهترین راه تعیین مقدار دقیق این خطا ساخت یک نمونه ی آزمایشی با متریال و تنظیمات مورد نظرواندازه گیری میزان خطا است.

قطعات در ابعاد متوسط (15 تا 50 سانت)

برای پرینت سه بعدی قطعات در ابعاد متوسط مانند انواع محفظه الکترونیکی، ماکت معماری، نمونه اولیه محصول، ربات، بدنه ی پهباد وغیره می توان از ضخامت لایه ی 50 تا 300 میکرون استفاده کرد. اگر مدل شما صاف و بدون منحنی است، نیازی به استفاده از ضخامت لایه ی بسیار کوچک مانند 50 و 100 میکرون ندارید. اگرچه انتخاب ضخامت لایه ی کوچکتر کیفیت سطح بالاتری را ایجاد می کند اما در بسیاری از موارد که مدل شما ساده و بدون جزئیات یا پیچیدگی زیاد است، پرینت با این تنظیمات  ممکن است به نسبت زمان و قیمت تمام شده برای شما مقرون به صرفه نباشد. همچنین ممکن است که تصور درستی از کیفیت نهایی با هر یک از این ضخامت ها نداشته باشید. برای این منظور میتوانید تصویر زیر را مشاهده کنید که یک مدل کروی به قطر 2 سانت با ضخامت لایه ی مختلف نمایش داده شده.

قطعات در ابعاد بزرگ ( بزرگ تر از 50 سانت)

پرینت سه بعدی قطعات بزرگ با ضخامت لایه ی کوچک امکان پذیراست اما بسیار زمان بر وگران قیمت خواهد بود. برای بیشتر قطعات بزرگ، ضخامت لایه ی 200 تا 500 میکرون پیشنهاد میشود. همچنین لازم به ذکر است که برای کاهش هزینه ی ساپورت گذاری و احتمال شکست، قطعات ممکن است به صورت 2 یا چند تکه پرینت شوند. در بسیاری از موارد حتی اگرابعاد قطعه متناسب با ابعاد دستگاه چاپگرسه بعدی باشد، برای دستیابی به کیفیت بهتر چاپ و پرهیز ازساپورت گذاری زیاد، نیاز به چند تکه کردن مدل وجود دارد. دراین صورت قبل ازنهایی کردن سفارش، چگونگی جدایش و اتصال قطعه به مشتری اطلاع داده می شود. 

اگر مدل سه بعدی شما ابعاد بزرگ دارد و در عین حال قسمت هایی با جزئیات یا ظرافت بالا به آن متصل است، باید این قسمت ها به صورت جداگانه و با ضخامت لایه کوچک تر پرینت شده و پس از پرینت روی قطعه ی بزرگ تر مونتاژ یا چسبانده شود.

تراکم

تراکم، میزان پر شدگی داخل حجم های بسته و دیواره های مدل است. اگر ضخامت دیواره های مدل سه بعدی کم باشد، ممکن است اصلا مقدارتراکم تاثیری در میزان پرشدگی داخل دیواره ها نداشته باشد. برای مثال یک مدل که دیواره ی 1.2 میلیمتری دارد، همواره به صورت کاملا توپر پرینت می شود. درصورتی که مدل دارای قسمت های حجیم و بسته یا دیواره های ضخیم باشد، مقدارپرشدگی داخل این قسمت ها با تنظیمات تراکم تعیین می شود. برای طیف وسیعی از مدل های سه بعدی تراکم 20 و30 درصد کافی است، اما اگر قصد دارید به حداکثراستحکام دست پیدا کنید، تراکم 30 تا 90 درصد قابل انتخاب است.

در تصویر زیر داخل سه مدل مکعبی شکل که با تراکم های 10 تا 60 درصد پرینت شده اند را مشاهده میکنید.

در مدل هایی که حجم بسته ی زیادی دارند، افزایش تراکم موجب افزایش متریال مصرفی، زمان پرینت و در نتیجه هزینه ی آن به مقدار قابل توجه می شود. بنابر این توجه داشته باشید، اگر استفاده ی کاربردی یا صنعتی از قطعه انتظار ندارید تراکم های بالا را انتخاب نکنید، چرا که تراکم بالا کمک خاصی به افزایش کیفیت سطح مدل نمی کند.

تراکم 100 درصد برای قطعاتی پیشنهاد میشود که قصد پرداخت سنگین یا تراشکاری روی آن ها را دارید، در این تنظیمات، داخل دیواره ها و حجم های بسته کاملا پرمیشوند. همچنین برای پرینت سه بعدی با متریال های صنعتی، تراکم بالاتر از 60 درصد پیشنهاد نمی شود. تراکم بالا در قطعاتی که با متریال صنعتی ساخته می شوند، باعث ایجاد تنش در قطعه و وارپ یا خم شدگی می شود.

تراکم درمتریال های انعطاف پذیر می تواند میزان انعطاف آن را کم یا زیاد کند. برای مثال قطعاتی که با تراکم پایین با متریال لاستیک TPU پرینت می شوند انعطاف پذیر تر از همین نوع قطعه با تراکم بالا خواهد بود.

همچنین امکان ساخت قطعات به صورت توخالی نیز وجود دارد. توخالی پرینت شدن مدل کاملا بستگی به شکل هندسی مدل و میزان جزئیات آن دارد.  برای این منظور میتوانید تراکم صفر را انتخاب وثبت سفارش کنید تا توسط کارشناس امکان سنجی شود.

درصورت نیاز به مشاوره و کسب اطلاعات بیشتر با شماره ی پشتیبانی تماس حاصل فرمایید.

ساپورت در پرینت سه بعدی چیست؟

ساپورت ساختاری متخلخل است که زیر قسمت های آویزان یک مدل ساخته می شود تا از ریزش مواد هنگام چاپ سه بعدی جلوگیری کند. پس از اتمام فرایند چاپ سه بعدی، ساختار ساپورت کاملا از قطعه جدا می شود. میزان ساپورت گذاری در درجه ی اول به شکل هندسی مدل سه بعدی و جهت قرارگیری آن روی صفحه ی دستگاه بستگی دارد.

ادامه مطلب: ساختار ساپورت در پرینت سه بعدی

قالب گیری سیلیکونی به کمک پرینتر سه بعدی

قالب گیری سیلیکونی یکی از روش های تولید قطعه است که نسبت به سایر روش های تولید انبوه برای تیراژ های پایین و متوسط صرفه ی اقتصادی بهتری دارد. به کمک قالب های لاستیکی و سیلیکونی می شود قطعات تزئینی و کاربردی متنوع را در دامنه ی گسترده ای ازانواع متریال ها تولید کرد. برای مصارف صنعتی و بهداشتی میتوان ازانواع رزین ها، پلی اورتان PU، موم یا وکس، ترکیبات گچ وسیمان و فلزات با دمای ذوب پایین نام برد. قالب های سیلیکونی آنقدر کاربردی هستند که حتی درصنایع غذایی نیز برای ساخت انواع شکلات و آبنبات وغیره استفاده می شوند.

اگرچه بسته به نوع متریال مورد نیاز، نوع سیلیکون مورد استفاده نیز تفاوت می کند اما مراحل کلی قالب گیری برای همه ی انواع متریال ها مشابه است. برای شروع به یک نمونه ی مادر یا نمونه ی اولیه نیاز است تا قالب سیلیکونی دورآن شکل بگیرد. این نمونه ی مادرمی تواند یک قطعه ی ازپیش ساخته شده باشداما درصورتی که طرح و ایده ی شما هنوز درمرحله ی طرح دیجیتالی است و نمونه ی فیزیکی ازآن ندارید، سریع ترین و بهترین راه به دست آوردن نمونه ی اولیه، ساخت آن قطعه با پرینتر سه بعدی است.

توجه داشته باشید که نوع سیلیکون مورد استفاده بستگی به نوع و دمای متریال درحالت مایع دارد، بنابراین قبل ازانجام هرکاری مطمئن شوید سیلیکونی که تهیه می کنید با متریال مورد نظر متناسب باشد. نمونه ی مادر ساخته شده با پرینتر سه بعدی نیز می تواند جنس های متفاوتی داشته و با تکنولوژی های مختلف پرینت شده باشد. برای مثال در ساخت نمونه ی اولیه ی جواهرات، به دلیل جزئیات بالا و ابعاد کوچک ازمتریال های رزینی و تکنولوژی Dlp یا SLA استفاده می شود و برای قطعاتی که ابعاد بزرگ تر دارند یا جزئیات پیچیده ای ندارند از متریال های پلاستیکی استفاده می شود. شاید برای شما این سوال به وجود آمده باشد که چرا قطعه ی نهایی را مستقیما با پرینتر سه بعدی نسازیم؟

استفاده از پرینتر سه بعدی برای ساخت قطعات در تیراژ پایین و متوسط از فرایند های رایج تولید است اما محدودیت هایی هم برای پرینتر های سه بعدی وجود دارد. اولین محدودیت صرفه ی اقتصادی است. اگر چه مراکز خدمات پرینتر سه بعدی مانند استودیو سه بعدی قطعات مختلف را با تنوع متریال و کیفیت بالا تولید می کنند اما با توجه به ماهیت تکنولوژی پرینت سه بعدی، افزایش تعداد در قیمت ساخت تاثیر چندانی ندارد. با این وجود در بسیاری از مواقع با درنظر گرفتن هزینه های قالب گیری وسایرهزینه های جانبی ممکن است تولید انبوه یک قطعه با پرینتر سه بعدی ازقالب گیری سیلیکونی هم به صرفه تر باشد. بنابر این بهتر است قبل از تصمیم گیری، مدل سه بعدی قطعه ی مورد نظر خود را در سامانه ی تعیین قیمت پرینت سه بعدی وبسایت استودیو سه بعدی بارگذاری کرده و هزینه ی پرینت سه بعدی آن را در تیراژ مد نظر بررسی کنید.

محدودیت دوم نوع متریال است. پرینتر های سه بعدی توانایی ساخت قطعه با طیف وسیعی از متریال ها را دارند با این حال بسیاری ازانواع متریال های رایج نیز درمحدوده ی تکنولوژی پرینت سه بعدی نمی گنجند و یا قیمت آن بسیار زیاد می شود و درغیراین صورت ممکن است امکان ساخت قطعه ی باکیفیت با آن متریال وجود نداشته باشد. برای مثال ساخت قطعات رزینی با پرینتر های سه بعدی کیفیت بسیار بالا اما قیمت بسیاربالا نیزدارد. ساخت قطعات با متریال های انعطاف پذیر با پرینترهای سه بعدی قیمت مناسبی دارد اما معمولا کیفیت بسیارخوبی ندارد و همچنین ساخت قطعات با متریال های فلزی ازطریق پرینترهای سه بعدی، هم قیمت بسیار بالا و هم کیفیت پایینی نسبت به قالب گیری دارد.

پس از تهیه ی نمونه ی اولیه درباره ی متریالی که قصد دارید در قالب تزریق کنید تصمیم بگیرید. برای مثال ما در ادامه از رزین اپوکسی استفاده می کنیم تا قطعه ی مد نظر خود را بسازیم. پس از مشخص شدن نوع متریال، نوبت به انتخاب نوع سیلیکون می رسد که برای رزین مورد استفاده ی ما، سیلیکون برند smooth on مناسب است.

مرحله ی بعدی انتخاب یک ظرف برای قراردادن نمونه ی مادر و ریختن سیلیکون در اطراف آن است. این ظرف هم می تواند با پرینتر های سه بعدی ساخته شده باشد تا درست اندازه ی قطعه ی شما ساخته شود تا سیلیکون اضافی مصرف نکنید و یا می تواند با لگوهای اسباب بازی ساخته شود تا به راحتی پس از خشک شدن سیلیکون قابل باز کردن باشد و یا هر ظرف دیگری که بتواند نمونه را در خود جای بدهد و به اندازه ی کافی فضا در اطراف آن باقی بماند. ما در ادامه چند نوع مختلف قالب سیلیکونی را به شما نشان می دهیم.

پس از آماده شدن این سه جزء اصلی قالبگیری سیلیکونی، رزین و سیلیکون را برای استفاده آماده کنید. هردوی این مواد به صورت دو قسمتی هستند، یعنی از یک بخش هاردنر یا فعال کننده و یک بخش اصلی تشکیل شده اند. ابتدا سیلیکون و هاردنرآن را با هم مخلوط کنید و خوب هم بزنید. نمونه ی مادر را طوری داخل ظرف قرار دهید که به صورت نیمه معلق باشد و پس از ریختن سیلیکون، دور تا دور نمونه با حداقل یک سانت از سیلیکون پوشش داده شود و فقط سطح کمی از نمونه توسط یک یا چند پایه به بدنه اتصال داشته باشد. مثلا میتوانید با چسب یا پین نمونه را به بدنه فیکس کنید و یا اگر ظرف قالب را با پرینتر سه بعدی می سازید قسمت هایی برای فیکس کردن نمونه در داخل ظرف تعبیه کنید.

پس از فیکس کردن نمونه در وسط ظرف، مطمئن شوید بعد از ریختن سیلیکون قسمتی از نمونه ی مادر از سطح سیلیکون بیرون زده باشد، این قسمت پس از سفت شدن سیلیکون و باز کردن قالب (درقالب های چند تکه) سوراخی برای تزریق رزین یا متریال دیگر به وجود می آورد و اگر این سوراخ ریز است، سوراخی دیگر باید وجود داشته باشد تا هوا از داخل قالب خارج شود. همچنین به خاطر داشته باشید بهتراست نمونه ی اولیه ی وهمچنین ظرف قالب، سطحی صاف و صیغلی داشته باشند و برای راحت تر شدن کار می توانید از اسپری جداشونده ی قالب سیلیکونی استفاده کنید. تمام سطوح نمونه و ظرف که با سیلیکون تماس خواهند داشت را اسپری بزنید.

حالا نوبت ریختن سیلیکون در ظرف و اطراف نمونه ی مادر است. پس از ریختن سیلیکون، با توجه به دستورالعمل استفاده مخصوص هربرند، ممکن است از چند ساعت تا چند روز خشک و سفت شدن سیلیکون زمان ببرد. پس از سفت شدن سیلیکون، کار ما با ظرف اطراف آن تمام شده و می توانید آن را از قالب سیلیکونی جدا کرده و دور بیاندازید یا اگر آسیب ندیده، برای پروژه های بعدی نگه دارید. البته این مرحله برای قالب های دو یا چند تکه کمی متفاوت است، به طوری که شما باید سیلیکون را طی چند مرحله ی مجزا در ظرف های یک اندازه بریزید و در هر مرحله صبر کنید تا سیلیکون خشک شود و سپس لایه ی بعدی سیلیکون را روی سیلیکون سفت شده ی قبلی بریزید و در نهایت پس از باز کردن ظرف قالب، یک قالب سیلیکونی که از دو یا چند صفحه تشکیل شده به دست می آید. قالب های دو یا چند تکه ای کار بیرون آوردن محصول نهایی را بسیار راحت میکنند و برای مدل های پیچیده و بزرگ استفاده می شود و همچنین نمونه هایی که تمام قسمت های آن نیاز به قالبگیری دارد.

پس از بیرون آوردن نمونه ی اولیه از داخل قالب سیلیکونی، نوبت به مخلوط کردن رزین وهاردنر می رسد. رزین را هم مشابه سیلیکون خوب هم بزنید. پس از هم زدن به احتمال زیاد حباب های فراوانی داخل رزین شکل می گیرند که شما باید با حرارت دادن رزین به کمک یک سشوارمعمولی، حباب ها را از بین ببرید. می توانید برای رنگ کردن رزین ازانواع رنگ های پودری یا مایع مخصوص رزین استفاده کنید. رزین اپوکسی مخلوط شده را با احتیاط داخل قالب بریزید و قالب را کاملا پرکنید. اگرقالب شما چند تکه است از چسبیدن کامل صفحه های قالب به یکدیگر مطمئن شوید تا رزین از لابه لای صفحات درز نکند. برای این کار میتوانید از کش پول استفاده کنید تا به راحتی قابل جدا کردن باشد.

پس ازریختن رزین در قالب، بسته به نوع و برند رزین استفاده شده ممکن است چندساعت تا یک روز زمان ببرد تا رزین کاملا سفت یا به اصطلاح پخت شود. پس از سفت شدن کامل رزین، قالب سیلیکونی را باز کنید و یا انتهای قطعه را گرفته و آن را از داخل قالب بیرون بکشید. قطعه ی ساخته شده ی نهایی درقسمت هایی که از قالب بیرون زده حتما نیاز به تمیز کاری دارد. همچنین می توانید قسمتی از قالب یک تکه را برش بزنید تا نمونه ی رزینی راحت تر و بدون آسیب دیدن بیرون آورده شود و برای استفاده ی دوباره از قالب، قسمت برش داده شده را با کش محکم روی هم نگه دارید. 

متریال های رزینی تنها متریال مورد استفاده برای قالبگیری سیلیکونی نیستند و شما می توانید از انواع مواد پلیمر، کامپوزیت، فلزات دمای ذوب پایین و حتی خود سیلیکون استفاده کنید اما توجه داشته باشید که با تغییر متریال، جزئیات فرایند قالبگیری تفاوت می کند و دستیابی به نتایج دلخواه قطعا نیازمند تجربه و تخصص کافی در این زمینه است.

 کلیه ی حقوق انتشار این مقاله برای وبسایت استودیو سه بعدی محفوظ است.